ΜΟΝΟ  ΘΕΑΤΗΣ  ?

 

Γεια σας. Καλή χρονιά έχουμε πει, οι γιορτές μας προσπέρασαν, τα αποκριάτικα γλέντια μας πλησίασαν.

Εμείς κινούμαστε στους γρήγορους καθημερινούς ρυθμούς μας, μέσα στην πραγματικότητα, είτε την βλέπουμε είτε όχι.

Ζούμε διάφορα συμβάντα, είτε βιώνοντάς τα, είτε ακούγοντάς τα από περιγραφές τρίτων.

Όταν οι τρίτοι αυτοί είναι οι αστέρες της τηλεοράσεως, αυτά που ακούμε συνήθως είναι άσχημα.

Αυτά πουλάνε, καταστροφές ληστείες τροχαία, πόνος, θρήνος, ......., αλλά εμείς απαθείς θεατές.

Αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους.

Κι αν βρεθούμε σε κάτι τέτοιο μπροστά;

Τι κάνουμε; Μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε; Το αγνοούμε; Βοηθάμε; Πανικοβαλλόμαστε; Λιποθυμάμε;

Αν ξεσπάσει μία φωτιά μπροστά μας τι θα κάνουμε;

Και τα παιδάκια ξέρουν ότι το νερό σβήνει τη φωτιά. Και τα επακόλουθα ρωτάνε: πάντα ; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !!!  ΠΟΤΕ νερό σε φωτιά ηλεκτρικών εγκαταστάσεων και συσκευών, θα μας σκοτώσει το ρεύμα.

ΠΟΤΕ νερό σε λάδι που αναφλέχθει, θα εξαπλωθεί ακαριαία η φωτιά και θα μας κάψει.

ΠΟΤΕ νερό με πίεση, πάνω σε άνθρωπο που καίγεται, θα του κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά. 

Κι αν βρεθούμε μπροστά σε ένα τροχαίο;

Αν βρούμε έναν αναίσθητο πολυτραυματία; Τον κουβαλάμε σαν σακί για να τον πάμε στον γιατρό; Τον ξεματιάζουμε; Τον αρχίζουμε στα σκαμπίλια για να τον συνεφέρουμε;

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !!!

Πάντα πράττουμε κατά περίσταση, με πρώτο κανόνα στο μυαλό μας να προστατέψουμε τον εαυτό μας

( ασφάλεια σκηνής) και να μην χειροτερέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση.

Μετά βοηθάμε.  

Κι αν ο τραυματισμός αφορά εμάς;

Αν μαζί με το κοτόπουλο που παραψήσαμε στο μαγείρεμα, ψήσουμε και το χέρι μας;

Τι θα κάνουμε με το εγκαυματάκι μας; Οδοντόπαστες, ντοματοπελτέ κι άλλα βουτυροζαρζαβατικά;

Ωραία !! και μετά εκτός από το έγκαυμα, να αρπάξουμε και μία ψιλομολυνσούλα.

Χώρια τον, εκ νέου, πόνο που θα μας προκαλέσει η ξύστρα του γιατρού, που θα προσπαθεί να ξύσει τα αποξηραμένα αποφάγια, πάνω απ’ την πληγή μας.

Ενώ λίγος χρόνος, με το φρέσκο έγκαυμά μας κάτω από τρεχούμενο νερό, θα είχε πάρει το 80 % της βλάβης.

 

Εκατοντάδες σενάρια μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Όχι εμείς, αλλά η ζωή.

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις από πριν, πώς πρέπει να αντιδράσεις σε κάθε περίπτωση.

Εξίσου σημαντικό, με το να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, είναι και το να ξέρεις τι δεν πρέπει να κάνεις, σε κάθε περίπτωση.

Φροντίστε να μάθετε ένα από τα δύο.

​

 Τέλος, φωνάξτε τους ειδικούς. Χωρίς πανικό, χρησιμοποιήστε την συσκευή, που μας τρώει τον περισσότερο χρόνο μας, μετά την TV, τηλεφωνήστε στους αρμοδίους.

​

- «Γρήγορα πάρε τηλέφωνο το 100». - «Τι νούμερο έχει;» - « 100 !!».

Μην το γελάτε ! Με τον πανικό ξεχνάμε και το όνομά μας.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν ξέρουν ποιόν να καλέσουν, σε ποια περίπτωση.

Πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν

τον ΕΝΙΑΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, το 112.

Φροντίστε να το μάθετε, να το θυμάστε. 112.  Το καλούμε σε οποιαδήποτε έκτακτη κατάσταση. Ακόμα κι από κινητό που βρίσκεται εκτός δικτύου, ή που δεν έχει μονάδες ή κάρτα SIM.

Εκτός αυτού, μπορούν να εντοπίσουν και την θέση μας, αν δεν ξέρουμε που είμαστε.

Και τι να τους πούμε όταν απαντήσουν; «έγινε ατύχημα, τρέξτε» ; και να το κλείσουμε; Κι αυτοί που θα έρθουν; Θα έρθουν να κάνουν τι; Τι περιμένουν να αντιμετωπίσουν;

 

Γι’ αυτό, όταν καλούμε τηλεφωνικά σε βοήθεια, δίνουμε τα παρακάτω στοιχεία:

ΠΟΙΟΣ τηλεφωνεί.

ΤΙ συμβαίνει. 

ΠΟΥ συμβαίνει. 

ΠΟΣΟΙ κινδυνεύουν.

Τέλος, δεν κλείνουμε ΠΟΤΕ πρώτοι το τηλέφωνο και καλό είναι να μην το ξαναχρησιμοποιήσουμε, μήπως μας καλέσουν για περισσότερες πληροφορίες.

 

Αρκετά, δεν έχουν χώρο και θα μας κόψουν.

Ελάτε κι εσείς παρέα μας στην Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α., να τα πούμε από κοντά. Θα μάθουμε κι άλλα !! Εμείς σας περιμένουμε. Θα μας βρείτε και στο www.eeedea.gr .

​

Γιώργος Κασφίκης