top of page

 Τηλεόραση 

&

 Πρόσκληση για πυροπροστασία

Μάϊος 2011

ΜΟΝΟ ΘΕΑΤΗΣ ?

 

Τα τηλεοπτικά κανάλια θησαυρίζουν, κόντρα στην πραγματικότητα της κρίσης.

Μας «πουλάνε» πολλά από αυτά, που αν τα βρίσκαμε στο ράφι δεν θα τα αγοράζαμε.

Κι εμείς τα δεχόμαστε συνήθως σαν παθητικοί δέκτες.

Επιτρέπουμε στον τηλεοπτικό σκουπιδοτενεκέ μας να φιλοξενήσει στο σαλόνι μας, άτομα τα οποία από μόνοι μας δεν θα τα βάζαμε ποτέ μέσα στο σπίτι μας.

Δεν λείπουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Επιστημονικά θέματα εκλαϊκευμένα, όλων των τομέων, που ίσως να μάθουμε από αυτά,  αλλά τι κρίμα,  θα πρέπει να αλλάξουμε το κανάλι, γιατί αρχίζει η «κλειδαρότρυπα του γείτονα», με την ξανθιά κυρα Κατίνα.

Φυσικά υπάρχουν και οι ενημερωτικές εκπομπές, στρογγυλά τραπέζια, παράθυρα εναντίων παραθύρων, συνεντεύξεις πεζοδρομίου, ειδήσεις,….. κι όλα αυτά για να μας ανοίξουν τα μάτια (ενίοτε και να μας τα βγάλουν).

Τι «πουλάει» όμως σε αυτές τις ειδήσεις;

Πόσες φορές θυμάστε να ενημερωθήκατε εκτενώς για κάτι ευχάριστο;

Μη ζορίζεστε !  δεν νομίζω ότι μπήκε ποτέ στον κόπο, κάποιος δημοσιογράφος, να μας αναπτύξει κάτι που θα μας χαροποιούσε !

«ΔΕΝ  ΠΟΥΛΑΕΙ».

Αίμα, πόνος και δυστυχία, αυτό ζητάνε οι θεατές, αλλά δεν το έχουν καταλάβει, ούτε οι ίδιοι.

Το ξέρουν όμως οι καναλάρχες.

Εικόνες και λεπτομέρειες από το τροχαίο συμβάν στην Εθνική οδό, ή καλλίτερα από την γειτονιά στο άνω Ξυροκούκι, γιατί εκεί είχε περισσότερα θύματα με πιο πολύ αίμα.

Συγκλονιστικά πλάνα από τα καταστροφικά αποτελέσματα του σεισμού, του λοιμού του καταποντισμού, κι όλων αυτών των «ευχάριστων» συμβάντων, σ’ όποια γωνιά του πλανήτη κι αν συνέβη.

Κι εγώ ο θεατής, παρακολουθώ τους πρωταγωνιστές των δραμάτων αυτών, σε πρώτο πλάνο, σαν να παρακολουθώ τους αστέρες του Χόλυγουντ, σε ταινία καταστροφής.

Κι αν δεν έχω έρθει ακόμη σε τέλεια  συμφιλίωση με τον καθημερινό πόνο, ίσως να ψελλίσω, βρε τους καημένους τι πάθανε !!

Η επόμενη σοβαρή είδηση για το διαζύγιο της κουτσής Μαρίας, ή το σήριαλ «των αποτυχημένων» που αρχίζει στο άλλο κανάλι, δεν θα μου επιτρέψουν να σκεφτώ, τα αίτια της καταστροφής.

Δεν θα μου αφήσουν τον χρόνο να αναλογιστώ τις τυχόν απειροελάχιστες ευθύνες μου στο συμβάν.

Ούτε φυσικά θα σκεφτώ να ζυγίσω τις δικές μου δυνατότητες να αντεπεξέλθω σε μία παρόμοια κατάσταση.

Γιατί;

Μα γιατί ο πόνος που πονάει λιγότερο, είναι ο πόνος του άλλου.

Και όλα τα άσχημα συμβαίνουν πάντα στους άλλους.

Πάντα στους ξένους, τους αγνώστους μας, Ποτέ σε μας.

«ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ» ; 

Έχεις φροντίσει να ενημερωθείς πως προστατευόμαστε από τον σεισμό, πριν και μετά το φαινόμενο;

Έχεις μάθει πως θα περιποιηθείς ένα τραύμα δικό σου ή του παιδιού σου;

Την φωτιά έχεις τον τρόπο να την κάνεις λιγότερο επικίνδυνη για να προστατευτείς; 

Και καλά, δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ξέρεις τουλάχιστον τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις;

Αν δεν ξέρεις, τι περιμένεις για να μάθεις, να σου τύχει;

Δεν είναι καλή η μέθοδος «αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις», δεν ξεκινάμε πάντα από την εφεύρεση του τροχού, πάμε στα επόμενα βήματα.

Σε κάθε απρόσμενο συμβάν, δεν  φτάνει ο πανικός του απρόοπτου;

Ας μειώσουμε τις πιθανότητες του πανικού με την απόκτηση γνώσεων, την πρόληψη και την προετοιμασία.

Εμείς στην Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α. κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, στο πλαίσιο της πρόληψης, ως αναφορά τις φωτιές, θα αναλάβουμε ένα χρονικό διάστημα την περιφρούρηση – πυρασφάλεια, σε κάποιο σημείο του Ποικίλου Όρους.

Το σημείο που θα αναλάβουμε, θα εξαρτηθεί από τον γενικό σχεδιασμό της προστασίας του βουνού, από την Πυροσβεστική, τον ΑΣΔΑ και τον Δήμο μας.

Η διάρκεια της συμμετοχής της Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α., θα εξαρτηθεί από την αριθμητική διαθεσιμότητα των μελών και των φίλων μας, κατά  την αντιπυρική περίοδο.

Όσο περισσότεροι, τόσο καλλίτερα.

Εκτός από τις γνώσεις και τις εμπειρίες που θα αποκτήσετε, ερχόμενοι σε επαφή με την Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α., τώρα έχετε κι άλλον λόγο να επικοινωνήσετε μαζί μας, να δηλώσετε προθυμία και συμμετοχή, στην προστασία του λίγου πρασίνου που έχει απομείνει στην Αττική.

Ελάτε να οργανώσουμε το πρόγραμμα μαζί.

Ελάτε να μάθουμε, για να βοηθηθούμε και να βοηθήσουμε, αν απαιτηθεί,  με την ευχή πάντα, όσα μαθαίνουμε, «αχρείαστα να είναι».

 

Κασφίκης  Γιώργος

bottom of page