ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΕΣ   ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

​

 

Είμαι από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α..

Ο  χρόνος που αφιερώνω στις δράσεις της με ανταμείβει συχνά με τον χρησιμότερο τρόπο.

Συχνά με ρωτάνε που βρίσκω το χρόνο για να τρέχω, με δύο παιδιά,  δουλειά και φυσικά το σπίτι.

Ο χρόνος  είναι λίγος, αλλά πάντα βρίσκετε όταν  το θέλεις  πραγματικά.                   

Η πρώτη φορά που χρειάστηκε να εφαρμόσω αυτά που είχα μάθει στα σεμινάρια πρώτων βοηθειών, ήταν μία Παρασκευή βράδυ. Βρισκόμουν στο  σπίτι μου και  ακούω τον γιο μου να  φωνάζει έντρομος .

Πως κατέβηκα τις σκάλες, ούτε που το κατάλαβα (μέγα λάθος η έλλειψη ψυχραιμίας).

Μέσα σε δευτερόλεπτα πέρασαν από το μυαλό μου τα χειρότερα,  τόσα ακούμε  κάθε μέρα  στις ειδήσεις.

Τον βρήκα να κρατά το πόδι του. Ηρέμησα. Δεν ήταν και το χειρότερο…

Επιστρέφοντας στο  σπίτι,  παραπάτησε και στραμπούλιξε το πόδι του (διάστρεμμα το λένε).

Μαμά το έσπασα; με ρώτησε όλος αγωνία.

 

Με πολύ προσοχή του έβγαλα το παπούτσι και εξέτασα το πόδι του.

Είχε πρηστεί αλλά δεν φαινότανε σπασμένο.

Άδειασα μια παγοθήκη σε μια σακουλίτσα.

Του έβαλα πάνω στο πρήξιμο τον πάγο, τυλιγμένο με μία πετσέτα,( για να μην δημιουργηθεί έγκαυμα πάγου). Κάθε 5 λεπτά τον έβγαζα για ένα λεπτό και μετά τον ξανατοποθετούσα.

Ύστερα  από 20 λεπτά τον αφαίρεσα,  του  ακινητοποίησα το πόδι με ότι πρόχειρο βρήκα… και στο γιατρό.

 

Κι άλλες φορές μου χρησίμευσαν οι γνώσεις αυτές.

Αισθάνομαι περήφανη που μπορώ να προσφέρω σε όσους με χρειάζονται.

Έλα κι εσύ μαζί μας, έχουμε να μάθουμε πολλά.

 

Εκπροσωπώντας την Ε.Ε.Ε.Δ.Ε.Α.

Ντίνα Τσαλαπατάνη